การสร้างเสริมสุขภาพ เป็นกระบวนการเกื้อหนุนและสนับสนุนส่งเสริมให้บุคคลและกลุ่มคนมีความสามารถในการควบคุมดูแลสุขภาพและพัฒนาสุขภาพของตัวเองซึ่งการสร้างเสริมสุขภาพที่จะได้ผลดี บุคคลและกลุ่มคนต้องเป็นผู้กระทำเอง ไม่ใช่รอหรือหวังพึ่งบริการจากแพทย์และบุคลากรสาธารณสุขเท่านั้น เพราะฉะนั้นการบูรณาการสร้างเสริมสุขภาพจึงถือเป็นคุณสมบัติพื้นฐานสู่การมีชีวิตที่ดีของประชาชนเพราะถือเป็นจุดเริ่มต้นของการป้องกัน ควบคุมโรค หรือการสร้างเสริมสุขภาพที่ดี ทั้งทางกาย ใจ และอารมณ์ การเรียนการสอนของวิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุขได้มุ่งเน้นการสร้างเสริมสุขภาพ การสร้างเครือข่าย การเข้าถึงชุมชน การรับทราบโรคของชุมชน (community disease) เป็นจุดเริ่มต้นของการรักษาที่ยั่งยืน ปัจจุบันนี้รัฐบาลและกระทรวงสาธารณสุขสูญเสียงบประมาณไปเป็นจำนวนมากกับการดูแล รักษา ผู้ป่วย ทั้งที่จริงแล้วอาการของผู้ป่วยส่วนใหญ่ เป็นอาการป่วยธรรมดา ป้องกันได้ หรือป่วยทางจิตใจ ซึ่งแค่การรับฟังจากแพทย์ บุคลากรทางการแพทย์ การให้คำปรึกษาจากบุคลากรเหล่านี้ก็สามารถรักษาได้แล้ว โครงการแพทยศาสตร์สู่สังคม ได้ดำเนินจัดกิจกรรมการให้ความรู้ด้านการสร้างเสริมสุขภาพ การปฐมพยาบาลเบื้องต้นและมีการติดตามผลการดำเนินโครงการกับผู้อำนวยการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล อาสาสมัครสาธารณสุขและแกนนำด้านสุขภาพอย่างต่อเนื่อง สำหรับโครงการแพทยศาสตร์สู่สังคม ครั้งที่ 4 นี้เป็นการติดตามผลการดำเนินการใน 3 ครั้งที่ผ่านมา ติดตามและประเมินองค์ความรู้ที่ได้นำมาใช้หรือประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน รวมทั้งวิธีการถ่ายทอดความรู้ให้กับคนในชุมชนได้ทราบอย่างไรบ้าง นอกจากนี้ยังเป็นการเพิ่มพูนความรู้ในด้านการสร้างเสริมสุขภาพ การปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้กับอาสาสมัครสาธารณสุขและแกนนำด้านสุขภาพ เพราะเชื่อว่าการสร้างชุมชนให้เข้มแข็ง พึ่งพาตนเองทางด้านสุขภาพจะลดปัญหาโรคของชุมชนได้มาก และยังเป็นการนำบทเรียนจริงในชุมชนมาศึกษา (win-win curricurum) อาจารย์ผู้สอน นักศึกษา บุคลากรได้ลงชุมชนให้ความรู้ นำหลักการทางวิชาการมาให้บริการชุมชน โดยให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการแสดงข้อคิดเห็นและเรียนรู้ร่วมกัน และแนะนำหลักการป้องกันที่ทำได้ด้วยตนเอง จึงถือได้ว่าการบริการในรูปแบบนี้ถือเป็นความรับผิดชอบทั้งต่อตนเอง ต่อครอบครัว และต่อสังคม