บ้านเวินบึก หมู่ 8 ต.โขงเจียม อ.โขงเจียม จ.อุบลราชธานี มีจำนวนครัวเรือน 131 ครัวเรือน จำนวนประชากร 612 คน เป็นชาย 312 คน หญิง 300 คน อาชีพหลักของประชาชนบ้านเวินบึก คือ การทำประมง รองลงมา คือ การทำนา การหาของป่าขายตามแต่ฤดูกาล และอาชีพรับจ้างทั่วไป บ้านเวินบึก ดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมของชาวชนบท มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความรักสามัคคี ยึดถือขนมธรรมเนียมประเพณี อนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม มีพุทธศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ นับถือ และให้ความเคารพผู้นำ ชาวบ้านมีความสามัคคีเป็นทุนทางสังคมอันมีคุณค่าอนันต์ยิ่ง ค้นหาปัญหาเพื่อที่จะแก้ไขปัญหาด้วยตนเอง ขยันทำมาหากิน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ค้นคว้าหาความรู้เพื่อพัฒนาตนเองและชุมชน ชาวบ้านบ้านเวินบึก ได้อนุรักษ์ สืบทอดวัฒนธรรม และประเพณีเก่าแก่มาแต่ครั้งโบราณ เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้ร่วมกันรักษาไว้ เช่น เลี้ยงปู่ตา บุญมหาชาติ บุญข้าวจี่ บุญข้าวสาก บุญแห่เทียนพรรษา บุญกฐิน ประเพณีลอยกระทง และสงกรานต์ เป็นต้น ชาวบ้านได้ให้ความสนใจ และความร่วนมือในการเข้าร่วมกิจกรรมทางการศาสนาวัฒนธรรมประเพณีเป็นประจำตลอดมา ทางด้านระบบสุขภาพชุมชน บ้านเวินบึกระบบสุขภาพของชุมชนในปัจจุบันนี้ มีการเป็นอยู่แบบธรรมดาโดยทั่วไปแล้วมักจะยึดปฏิบัติตามแต่นานมาแล้ว นอกจากนี้ในหมู่บ้านยังมีวัฒนธรรมจากหลายชนเผ่า และเป็นลักษณะชุมชนแบบปิด ทำให้ยังผลทำให้การได้รับบริการในสถานบริการสุขภาพยังไม่ทั่วถึง และเป็นชุมชนที่ต้องการการศึกษาระบบสุขภาพชุมชน เพื่อส่งเสริมสุขภาพ วิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุข เป็นหน่วยงานที่ผลิตบัณฑิตทางด้านวิทยาศาสตร์สุขภาพ และมีบุคลากรที่มีความรู้ความเชี่ยวชาญ เกี่ยวกับการส่งเสริม ป้องกัน และฟื้นฟูสุขภาพให้แก่ประชาชน รวมไปถึงการป้องกันการเกิดโรคด้วยดังนั้นเพื่อเป็นการให้บริการความรู้พร้อมทั้งส่งเสริมให้มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลสุขภาพในกลุ่มผู้ป่วยที่เป็นโรคเรื้อรัง ที่ยังเป็นปัญหาสุขภาพของประชาชนในเขตจังหวัดอุบลราชธานี วิทยาลัยฯ จึงเสนอโครงการบูรณาการความรู้ด้านสุขภาพและสิ่งแวดล้อมให้กับชุมชนในเขตจังหวัดอุบลราชธานี และประยุกต์ความรู้ดังกล่าวให้กับประชาชนที่เข้าร่วมโครงการ เพื่อนำความรู้ที่ได้แก้ไขพฤติกรรมที่นำไปสู่การป่วยด้วยโรคเรื้อรัง ให้กับประชาชนสามารถควบคุมและป้องกันไม่ให้มีอาการรุนแรงเพิ่มมากขึ้น สามารถทำงานและดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุข ตลอดจนสร้างความเชื่อด้านสุขภาพที่ถูกต้อง สอดคล้องกับวัฒนธรรมและบริบทของชุมชน เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนต่อไป