โรคจิตเวชเป็นโรคที่มีความผิดปกติทางอารมณ์ ความคิด และการแสดงออกทางพฤติกรรมที่รุนแรง และถือว่าการเจ็บป่วยเรื้อรังโรคหนึ่ง ซึ่งเมื่อมีผู้ป่วยจิตเวชในครอบครัวและชุมชนใดแล้ว นั่นหมายถึงความจำเป็นในการจัดการดูแลที่ต่อเนื่อง เพื่อให้ทุเลาจากอาการและบรรเทาความรุนแรงที่อาจจะเกิดขึ้นได้ เจ้าหน้าที่สาธารณสุขหรือผู้นาชุมชน อสม. และญาติจำเป็นให้การดูแลอย่างต่อเนื่อง ดังนั้น ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการดูแลจึงจำเป็นต้องมีความรู้ ความเข้าใจในการให้ความดูแลและช่วยเหลืออย่างถูกต้องเหมาะสม ทั้งผู้ป่วย ญาติหรือคนในครอบครัวและทีมสุขภาพ ในการแก้ปัญหาผู้ป่วยจิตเวชในชุมชนรูปแบบเดิมนั้น มักจะเป็นหน้าที่โดยตรงของเจ้าหน้าที่สาธารณสุข ในปัจจุบันการดูแลผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตหรือจิตเวชรูปแบบดังกล่าว อาจไม่เพียงพอเและทันต่อเหตุการณ์ข้อจำกัดด้านจำนวนบุคลากรที่ดูแล ดังนั้นการพัฒนาศักยภาพการดูแลตนเองของผู้ป่วยจิตเวชให้มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความเจ็บป่วยของตนเอง รวมถึงการปฏิบัติตัวต่างๆ เช่น การรับประทานยา การสังเกตอาการผิดปกติ การติดตามอาการอย่างต่อเนื่อง การจัดการปัจจัยกระตุ้นที่ส่งผลต่อการกำเริบซ้ำ เป็นต้น เหล่านี้เป็นการป้องกันการกำเริบซ้ำของโรคได้อย่างดีที่สุด ในขณะเดียวกันการสร้างองค์ความรู้และทักษะให้กับคนในครอบครัว หรือ อสม. ซึ่งเป็นผู้ที่ทำหน้าที่ดูแลผู้ป่วยจิตเวชนั้น ก็เป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งเช่นเดียวกัน