ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (ASEAN Economic Community : AEC) มีวัตถุประสงค์สำคัญเพื่อสร้างกฎเกณฑ์ทางการค้าระหว่างอาเซียนให้มีความชัดเจน โปร่งใสมากขึ้น และครอบคลุมเรื่องมาตรการทางภาษี และมิใช่ภาษี ซึ่งจะทำให้การค้าสินค้าระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียนมีอุปสรรคทางการค้าระหว่างกันน้อยที่สุดในปี 2015 อาเซียนจึงได้กำหนดยุทธศาสตร์การก้าวไปสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ใน 4ด้าน คือ 1.การเป็นตลาดและฐานการผลิตเดียวกัน โดยจะมีการเคลื่อนย้ายสินค้า บริการ การลงทุน แรงงานมีฝีมือ และเงินทุนอย่างมีเสรีมากขึ้น 2.การเป็นภูมิภาคที่มีขีดความสามารถในการแข่งขันสูง โดยมีองค์ประกอบหลัก ได้แก่ นโยบายการแข่งขัน การคุ้มครองผู้บริโภค สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน (การเงิน การขนส่ง เทคโนโลยีสารสนเทศ และพลังงาน) มาตรการด้านภาษี และพาณิชย์อิเล็กทรอนิคส์ 3.การเป็นภูมิภาคที่มีการพัฒนาเศรษฐกิจที่เท่าเทียมกัน ให้มีการเสริมสร้าง ขีดความสามารถในการแข่งขันของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) และเพื่อลดช่องว่างจากการพัฒนาทางเศรษฐกิจ เพื่อให้ทุกประเทศได้รับประโยชน์ร่วมกัน 4.การเป็นภูมิภาคที่มีการบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลก โดยเน้นการดำเนินมาตรการจัดทำเขตการค้าเสรี (FTA) และหุ้นส่วนเศรษฐกิจ (CEP) กับประเทศนอกภูมิภาค ความตกลงการค้าสินค้าของอาเซียน (ASEAN Trade in Goods Agreement) หรือชื่อย่อว่า “ATIGA” เป็นความตกลงที่เกิดขึ้นภายในแผนประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC Blueprint) ที่ต้องการให้อาเซียนเป็นตลาดเดียวและเป็นฐานการผลิตร่วมกัน โดยมีการเคลื่อนย้ายอย่างเสรีของสินค้า บริการ การลงทุน แรงงานที่มีทักษะ และการเคลื่อนย้ายเงินทุนอย่างเสรีมากขึ้น ความตกลง ATIGA เป็นความตกลงที่มีเกี่ยวข้องกับความตกลง สินค้าหลายฉบับที่อาเซียนเคยให้สัตยาบันมาก่อนหน้านี้ คือ (1)ความตกลงว่าด้วยสิทธิพิเศษทางการค้าอาเซียน (PTA) (2)การใช้ความตกลงว่าด้วยการใช้อัตราภาษีพิเศษที่เท่ากันสำหรับเขตการค้าเสรีอาเซียน (CEPT) (3)ความตกลงด้านศุลกากรอาเซียน (ASEAN Agreement on Custom) (4)กรอบความตกลงในข้อตกลงยอมรับร่วมกันของอาเซียน (MRAs) (5)กรอบความตกลงด้านอิเล็กทรอนิกส์ของอาเซียน (e-ASEAN Framework Agreement) (6)พิธีการเกี่ยวกับการดำเนินการเกี่ยวกับพิกัดอัตราศุลกากรฮาร์โมไนซ์ของอาเซียน (7)กรอบความตกลงว่าด้วยการรวมกลุ่มสาขาสำคัญของอาเซียน (8)ความตกลงว่าด้วยการอำนวยความสะดวกด้านศุลกากรด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ จากข้อตกลงการค้าสินค้าของอาเซียน (ASEAN Trade in Goods Agreement) นับเป็นโอกาสให้ผลิตภัณฑ์ OTOP ของไทยซึ่งในปัจจุบันเป็นสินค้าที่นำรายได้สู่ชุมชนท้องถิ่น ซึ่งเป็นทั้งการเพิ่มรายได้ให้แก่ประชากร เป็นการสืบทอดงานฝีมือของท้องถิ่นและเป็นการสร้างงานให้คนในท้องถิ่นเพื่อลดปัญหาการทิ้งถิ่นฐานไปประกอบอาชีพที่อื่น ในปัจจุบันสินค้า OTOP ได้กลายเป็นสินค้าที่มีการแข่งขันการขายค่อนข้างสูงทั้งนี้เนื่องจาก ผลิตภัณฑ์ OTOP ต่างๆที่มีอยู่ในปัจจุบันของจังหวัดอุบลฯได้มุ่งเน้นการขายภายในประเทศเป็นหลัก ในส่วนของการส่งออกหรือการทำตลาดต่างประเทศยังไม่ได้รับการยอมรับและยังไม่เป็นที่นิยมมากนัก ซึ่งในตัวผลิตภัณฑ์ OTOP ของจังหวัดอุบลฯเป็นผลิตภัณฑ์ที่มีศักยภาพเพียงพอแก่การส่งออกแต่ยังประสบปัญหาในด้านความพึงพอใจในตัวผลิตภัณฑ์ของลูกค้าต่างชาติ ทั้งนี้เนื่องจากพฤติกรรมของผู้บริโภคในแต่ละประเทศมีความแตกต่างกันทั้งทางด้านภาษา วัฒนธรรม ศาสนาและ รสนิยม รวมถึงสีสันและความต้องการในรูปแบบของผลิตภัณฑ์ ที่เหมาะสมกับแต่ละประเทศ ดังนั้นหากผลิตภัณฑ์ OTOP ที่ทำการผลิตในปัจจุบันสามารถตอบสนองความต้องการและเข้าถึงรสนิยมของชาวต่างชาติหรือเป็นที่นิยมของตลาดแล้วจะทำให้สามารถขยายตลาด และเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์ได้ และยังสร้างความยั่งยืนให้แก่ผลิตภัณฑ์ OTOP ให้สามารถดำรงอยู่และสร้างรายได้ให้กับชุมชนต่อไป