จากการนำเทคโนโลยีที่เจริญก้าวหน้า มาใช้ในทางการแพทย์และสาธารณสุขมากขึ้น ทำให้อัตราการเกิดของประชากรลดลง ในขณะเดียวกันประชากรมีอายุยืนยาวขึ้น อายุคาดเฉลี่ยเพิ่มขึ้นทำให้หลายประเทศต้องเผชิญกับสถานการณ์การเพิ่มขึ้นของประชากรสูงอายุ โดยเฉพาะประเทศไทยที่ประชากรสูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องจาก 1.7 ล้านคน หรือ คิดเป็นร้อยละ 4.9 ของประชากรทั้งประเทศในปี พ.ศ. 2513 และจากการคาดประมาณว่าจะมีประชากรสูงอายุไทยเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 16.8 ในปี พ.ศ. 2563 (สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์กระทรวงสาธารณสุข, 2555) ซึ่งเป็นการเข้าสู่สภาวการณ์ที่เรียกว่า “ประชากรความชรา (Population Ageing)” (วลัยพร นันท์ศุภวัฒน์, 2552) การเป็นสังคมที่มีประชากรสูงอายุมาก ประกอบกับการพัฒนาที่เน้นคุณภาพของคนเป็นศูนย์กลางของการพัฒนา ได้มีการเตรียมความพร้อมของระบบการดูแลผู้สูงอายุให้สอดคล้องกับสภาพปัญหาและความต้องการ ของผู้สูงอายุเพื่อคงความสามารถของผู้สูงอายุ และส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีเป็น "สังคมผู้สูงอายุที่มีคุณภาพ" และเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศได้ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี มีความตระหนักและเห็นถึงความสำคัญของการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมและการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน และให้บริการวิชาการด้านสุขภาพ ตามความต้องการของชุมชนในพื้นที่ โดยการบูรณาการการจัดการเรียนการสอนในในรายวิชาการพยาบาลผู้สูงอายุ สำหรับนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่2 ทำให้เกิดกิจกรรมการดูแลผู้สูงอายุจากสถานการณ์จริงได้เป็นอย่างดี ผลจากการจัดกิจกรรมสำหรับผู้สูงอายุอย่างต่อเนื่องของคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี นำไปสู่การริเริ่มก่อตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุตำบลบัววัด อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี โดยใช้โรงเรียนและการเรียนรู้เป็นหัวใจสำคัญในการฟื้นฟูศักยภาพผู้สูงอายุ ให้ผู้สูงอายุมีความรู้ทักษะทั้งด้านวิชาการและการใช้สื่อการเรียนรู้สมัยใหม่ ยกระดับและพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ เน้นกระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชน เสริมสร้างสังคมให้เข้มแข็งด้านผู้สูงอายุ เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน พัฒนาระบบการดูแลผู้สูงอายุ และการพัฒนานวัตกรรมการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุรวมถึงการบูรณาการสู่การเรียนการสอนอย่างเป็นรูปธรรม ส่งผลให้มีการพัฒนาประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน ให้มีสุขภาพดีและมีคุณภาพชีวิตที่ดีต่อไป