จากแผนงานตามยุทธศาสตร์ เพื่อการจัดการงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2560 ได้กำหนด ยุทธศาสตร์หลัก 6 ด้าน และมียุทธศาสตร์ที่เน้นด้านการพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพคนคือยุทธศาสตร์ที่ 3 ซึ่งสอดคล้องตามพันธกิจของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555–2559) เรื่องพัฒนาคุณภาพคนไทยให้มีคุณธรรม เรียนรู้ตลอดชีวิต มีทักษะและการดำรงชีวิตอย่างเหมาะสมในแต่ละช่วงวัย สถาบันทางสังคมและชุมชนท้องถิ่นมีความเข้มแข็ง สามารถปรับตัวรู้เท่าทันกับการเปลี่ยนแปลง และจากแผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษาฉบับที่ 11 (2555-2559) ได้ให้ความสำคัญต่อการเสริมสร้างศักยภาพทางการศึกษาให้เกิดความมั่นคงแก่ชุมชนและท้องถิ่น โดยอาศัยสถาบันการศึกษาในเขตพื้นที่ชนบทต่างๆ ซึ่งมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีเป็นสถาบันอุดมศึกษาที่มีวิสัยทัศน์ในการเป็นสถาบันชั้นนำแห่งการเรียนรู้ในภูมิภาคลุ่มน้ำโขงและอาเซียน และมีพันธกิจในเรื่องการบริการวิชาการ และเสริมสร้างความร่วมมือกับชุมชน สังคม ในภูมิภาคลุ่มน้ำโขง โดยกลยุทธ์การบริการวิชาการ คือ ให้บริการวิชาการและถ่ายทอดเทคโนโลยีเพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตที่ดีของประชาชนในเขตอีสานใต้และภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง โดยเสริมสร้างความเข้มแข็งของการศึกษาขั้นพื้นฐาน ส่งเสริมและสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาวะและบริการสุขภาพ และสร้างเครือข่ายความร่วมมือกับชุมชนทุกภาคส่วน ซึ่งมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี มีโรงเรียนในเครือข่ายของมหาวิทยาลัย จำนวนทั้งสิ้น 24 โรงเรียน จากการทำโครงการบริการวิชาการ โครงการโรงเรียนปลอดภัยอนามัยสิ่งแวดล้อมดี ในปี พ.ศ. 2556 ได้มีการเก็บข้อมูลและตรวจประเมินด้านความปลอดภัย และสิ่งแวดล้อมเบื้องต้น พบว่าโรงเรียนเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานีที่เข้าร่วมโครงการ มีความเสี่ยงภายในโรงเรียนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในบริเวณห้องเรียน อาคารเรียนที่มีความเก่า ชำรุด ระบบไฟฟ้า การเดินสายไฟที่เก่า มีความเสี่ยงที่จะเกิดไฟฟ้าซ็อตหรือลัดวงจรได้ และยังมีการประกอบอาหารซึ่งใช้เครื่องใช้ไฟฟ้าและเตาแก๊สในการให้ความร้อนอีกด้วย ซึ่งถือว่ามีความเสี่ยงในการเกิดอัคคีภัย และจากการทำโครงการบริการวิชาการการอบรมเชิงปฏิบัติการเพื่อการป้องกันอัคคีภัยในโรงเรียนเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ในปี 2558 พบว่าโรงเรียนเครือข่ายที่เข้าร่วมโครงการจำนวน 12 โรงเรียน ไม่มีมาตรการในการดำเนินการกรณีเกิดเหตุเพลิงไหม้ และยังไม่มีแผนป้องกันและระงับอัคคีภัยในโรงเรียนใดเลย และเมื่อพิจารณาถึง สถานการณือัคคีภัยในประเทศไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2532 – 2556 พบว่าสถิติการเกิดอัคคีภัยของประเทศไทยจำนวน 53,868 ครั้ง มีมูลค่าความเสียหายรวมทั้งสิ้น 30,695,990,109 บาท (ศูนย์อำนวยการบรรเทาสาธารณภัย กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย, 2556) และเหตุการณ์การเกิดอัคคีภัยในสถานศึกษาที่ถือว่าก่อให้เกิดความเสียหายที่รุนแรง เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม 2559 คือ เหตุเพลิงไหม้หอพักนักเรียนหญิงชั้นประถมศึกษา ของโรงเรียนพิทักษ์เกียรติวิทยา จ.เชียงราย ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากถึง 17 คน (หนังสือพิมพ์คมชัดลึก(http://www.komchadluek.net), 2559)) และล่าสุดเมื่อวันที่ 7 มิถุนายน 2559 เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่โรงเรียนบ้านดอนกลาง จ.อุบลราชธานี ที่เป็นโรงเรียนเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี มีมูลค่าความเสียหายกว่า 5 แสนบาท (หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ (http://www.thairath.co.th), 2559)) ปัจจัยสำคัญที่ก่อให้เกิดเพลิงไหม้ได้แก่ ความร้อน ปริมาณอ็อกซิเจน และเชื้อเพลิง และหากเกิดเพลิงไหม้แน่นอนว่าย่อมมีความเสียหายเกิดขึ้นตามมา ซึ่งผลการสำรวจยังพบว่าในโรงเรียนมีการติดตั้งถังดับเพลิงประจำที่โรงเรียน แต่ยังขาดการดูแลรักษา และยังขาดความรู้ในการใช้งาน อันเป็นสิ่งสำคัญที่จะช่วยในการระงับเหตุเบื้องต้น รวมถึงขาดความรู้ในการดำเนินการ เช่น การแจ้งเหตุกรณีเกิดเหตุฉุกเฉิน การอพยพกรณีเกิดเหตุ ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะช่วยลดความรุนแรงในการเกิดเพลิงไหม้ และป้องกันอันตรายต่อผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ด้วย เพื่อเป็นการป้องกันการเกิดเหตุเพลิงไหม้ ตลอดจนการลดความเสียหายจากการเกิดเหตุ การจัดทำแผนป้องกันและระงับอัคคีภัยถือเป็นอีกแนวทางหนึ่งในการเตรียมการเพื่อป้องกันการเกิดเหตุ การดำเนินการเพื่อระงับเหตุและการฟื้นฟูหลังเกิดเหตุ จึงได้จัดทำโครงการการพัฒนาแผนป้องกันและระงับอัคคีภัยในโรงเรียนเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เพื่อให้นักเรียนและบุคลากร ในโรงเรียนเครือข่ายมีความรู้ในการจัดทำแผนป้องกันและระงับอัคคีภัย และเพื่อพัฒนาแผนป้องกันและระงับอัคคีภัยสำหรับโรงเรียนเครือข่ายมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี อันจะสามารถนำไปปฏิบัติกรณีเกิดเหตุการณ์จริงได้