สังคมไทยกำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงทางด้านประชากร เนื่องจากโครงสร้างประชากรของไทยมีแนวโน้มก้าวเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ (Aging society) เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง ในปี พ.ศ. 2543 ประเทศไทยมีสัดส่วนผู้สูงอายุร้อยละ 9.38 หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2553 เพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 11.89 และคาดว่าจะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 17.51 ในปี พ.ศ. 2563(สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์กระทรวงสาธารณสุข, 2555) ทำให้ประเทศต้องมีรายจ่ายด้านสวัสดิการเพื่อผู้สูงอายุเพิ่มสูงขึ้น ครอบครัว ต้องรับภาระในการดูแลผู้สูงอายุมากขึ้น ขณะที่ผู้สูงอายุเองเมื่อมีอายุยืนยาวขึ้นก็ยิ่งต้องเผชิญกับปัญหาการขาดแคลนรายได้หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การดำรงชีพ รวมถึงความเสี่ยงจากการเจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรังต่าง ๆ ความพิการหรือทุพพลภาพจะเพิ่มขึ้นตามอายุและต้องการพึ่งพาบุคคลอื่นมากขึ้น (วิไลวรรณ ทองเจริญ, 2554) การเป็นสังคมที่มีประชากรสูงอายุจำนวนมาก ประกอบกับการพัฒนาที่เน้นคุณภาพคนเป็นศูนย์กลางของการพัฒนา มีการเตรียมความพร้อมของระบบการดูแลผู้สูงอายุให้สอดคล้องกับสภาพปัญหาและความต้องการของผู้สูงอายุเพื่อคงความสามารถของผู้สูงอายุ และส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีเป็น สังคมผู้สูงอายุที่มีคุณภาพและมีความผาสุก เป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาประเทศได้ (วลัยพร นันท์ศุภวัฒน์, 2552) สอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 – 2559) ได้กำหนดยุทธศาสตร์การพัฒนาคนสู่สังคมแห่งการเรียนรู้ตลอดชีวิตอย่างยั่งยืนพัฒนาผู้สูงอายุให้มีความมั่นคงทางเศรษฐกิจและสังคม สามารถปรับตัวเท่าทันการเปลี่ยนแปลง เป็นพลังในการพัฒนาสังคมโดย 1) ส่งเสริมการสร้างรายได้และการมีงานทำในผู้สูงอายุ ควบคู่กับการเพิ่มพูนความรู้ ทักษะทั้งด้านวิชาการและการใช้สื่อการเรียนรู้สมัยใหม่ ให้แก่ผู้สูงอายุ เพื่อการประกอบอาชีพและการพัฒนาตัวเองอย่างต่อเนื่อง 2) ส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการนำความรู้และประสบการณ์ของผู้สูงอายุที่เป็นคลังสมองของชาติทั้งภาครัฐและเอกชน ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้มีความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นมาใช้ประโยชน์ในการพัฒนาชุมชนท้องถิ่น และประเทศ 3) ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุสามารถพึ่งตนเอง โดยการปรับปรุงสภาพแวดล้อมและความจำเป็นทางกายภาพให้เหมาะกับวัย และการพัฒนาระบบการดูแลผู้สูงอายุในรูปแบบที่หลากหลายทั้งในด้านการจัดบริการสุขภาพและสวัสดิการสังคมอย่างบูรณการ โดยการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วนอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งพัฒนาชุมชนให้มีศักยภาพและเตรียมความพร้อมให้เป็นต้นแบบของการดูแลผู้สูงอายุเพื่อขยายผลไปสู่ชุมชนอื่นต่อไป คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี มีความตระหนักและเห็นถึงความสำคัญของการดูแลสุขภาพผู้สูงอายุแบบองค์รวมและการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุในชุมชน และให้บริการวิชาการด้านสุขภาพ ตามความต้องการของชุมชนในพื้นที่ โดยการบูรณาการการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาการปฏิบัติการพยาบาลผู้สูงอายุ สำหรับนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่3 ทำให้เกิดกิจกรรมการดูแลผู้สูงอายุจากสถานการณ์จริงได้เป็นอย่างดี ผลจากการจัดกิจกรรมสำหรับผู้สูงอายุอย่างต่อเนื่องของคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี นำไปสู่การริเริ่มก่อตั้งโรงเรียนผู้สูงอายุคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี โดยใช้โรงเรียนและการเรียนรู้เป็นหัวใจสำคัญในการฟื้นฟูศักยภาพผู้สูงอายุให้ผู้สูงอายุมีความรู้ทักษะทั้งด้านวิชาการและการใช้สื่อการเรียนรู้ที่ทันสมัยไปใช้ในการดูแลตนเอง มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง สุขภาพจิตที่สดใส มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคม อนุรักษ์และถ่ายทอดวัฒนธรรมภูมิปัญญาท้องถิ่น มีคุณค่าและความภาคภูมิใจในตนเอง สอดคล้องกับวิถีชีวิต โดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นบนพื้นฐานความพอเพียง สอดคล้องกับแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 9 ยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง สามารถพึ่งพาตนเอง สร้างอาชีพ สร้างรายได้ ส่งเสริมศักยภาพและพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ซึ่งผลการดำเนินงานที่ผ่านมาบรรลุตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้และประสบความสำเร็จทุกประการ โดยมีผู้สูงอายุที่อยู่ในชุมชนโดยรอบมหาวิทยาลัย สำเร็จการศึกษาและเข้ารับประกาศนียบัตร รุ่นที่ 1 จำนวน 30 คน เกิดการพัฒนาที่ยั่งยืน ผู้สูงอายุได้นำความรู้และความสุขที่ได้รับจากโรงเรียนนำไปใช้ประโยชน์ในชุมชน โดยการเป็นแกนนำกลุ่มในการให้ความรู้และส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุวัยเดียวกัน ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุสามารถช่วยเหลือตนเองและดำรงชีวิตได้อย่างปกติสุข ดังนั้น คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี จึงได้มีการจัดโครงการโรงเรียนสร้างสุขผู้สูงอายุรุ่นที่ 2 และรุ่นที่ 3 เพื่อสอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาลด้านผู้สูงอายุ ในการเตรียมความพร้อมเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุส่งเสริมความรู้ทักษะทั้งด้านวิชาการ การใช้สื่อการเรียนรู้ที่ทันสมัย ให้สามารถเข้าถึงเทคโนโลยีเพื่อการติดต่อสื่อสารเรียนรู้การใช้คอมพิวเตอร์ แท็ปเล็ตหรือ สมาร์ทโฟน ลดช่องว่างระหว่างวัย เรียนรู้ข่าวสารต่างๆ จากโลกอินเตอร์เน็ตไปใช้ในการดูแลสุขภาพ ส่งเสริมสุขภาพที่ดีของผู้สูงอายุทั้งด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคมและจิตวิญญาณของผู้สูงอายุ มีกิจกรรมนันทนาการ ใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ได้พบประสบการณ์ใหม่ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีคุณค่าและความภาคภูมิใจในตนเอง สามารถนำความรู้มาใช้ประโยชน์ต่อตนเองและสังคม มุ่งสู่เป้าหมาย “รู้จริง ปฏิบัติได้ ถ่ายทอดเป็น” รวมทั้งเพื่อเป็นแหล่งฝึกประสบการณ์วิชาชีพของนักศึกษาโดยการบูรณาการ การจัดการเรียนการสอน การวิจัยและบริการวิชาการ เน้นการพัฒนานวัตกรรมการสร้างเสริมสุขภาพผู้สูงอายุที่เป็นรูปธรรมด้านการดูแลสร้างเสริมสุขภาพ และพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ รวมทั้งคณาจารย์ที่เกี่ยวข้องทั้งในมหาวิทยาลัยและนอกมหาวิทยาลัยสามารถใช้เป็นหน่วยบริการที่บูรณาการการจัดการเรียนการสอน การบริการวิชาการ การทำนุศิลปะและวัฒนธรรมและการวิจัยอย่างครบวงจร ภายใต้แนวคิดการมีส่วนร่วมของทุกภาคส่วน จากหน่วยงานทั้งภายในและภายนอกมหาวิทยาลัยให้มีส่วนร่วมในการจัดกิจกรรมและบริการสำหรับผู้สูงอายุและเชื่อมโยงคนทุกวัยให้ได้รับประโยชน์จากการดำเนินงานโรงเรียนผู้สูงอายุอย่างยั่งยืนและเป็นรูปธรรม