ในปัจจุบันการเร่งอัตราการเติบโตของประเทศ จะทำให้เกิดขึ้นได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ยุทธศาสตร์การส่งเสริมด้านภาวการณ์ลงทุน หรือ การส่งเสริมสินค้าเกษตรพาณิชย์เท่านั้น การพัฒนาเมืองและการสร้างความเป็นเมืองให้เกิดขึ้นในหลายๆ พื้นที่เป้าหมายทางเศรษฐกิจและการลงทุน นับเป็นยุทธศาสตร์การพัฒนาที่ถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวาง และการลงทุนภายใต้แนวคิดเสรีนิยมใหม่ (neo-liberalism) ที่ลบเส้นกั้นชายแดนเขตแดนการลงทุน ยิ่งส่งเสริมให้เกิดการพัฒนาเมืองเดิมและการสร้างเมืองใหม่ที่ตอบสนองต่อการลงทุนแบบข้ามพรมแดน แม้ว่าการกลายเป็นเมือง (Urbanization) จะนำไปสู่การเติบโตของภาวการณ์ลงทุนซึ่งเป็นผลกระทบด้านบวกแล้ว แต่อีกด้านหนึ่งของกระบวนการดังกล่าวคือ ผลกระทบที่เกิดขึ้น ทั้งในรูปของการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการใช้ประโยชน์ของทรัพยากร เช่น การเปลี่ยนรูปแบบการใช้ที่ดิน การสูญเสียพื้นที่ชุ่มน้ำ ป่าชุมชน ฯลฯ การเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อม และการเกิดมลภาวะต่างๆ เช่น การเกิดน้ำเสีย อากาศเป็นพิษ ขยะล้นเมือง เป็นต้น สภาพการณ์ดังกล่าวทำให้เมืองซึ่งเป็นที่อยู่ของคนจำนวนมากตกอยู่ในสภาวะของความเสี่ยง ผู้คน ชุมชนและตัวของเมืองเองต้องประสบกับปัญหาความเปราะบาง (Vulnerability) อันเป็นสภาวะที่เป็นผลของการเปลี่ยนแปลงของความเป็นเมือง เกิดเป็นสภาวะของความเสี่ยงและแรงกดดันที่ทำให้ภาคเมืองไม่สามารถมีขีดความสามารถเพียงพอที่จะดำเนินการให้พ้นจากสภาวะนั้นหรือการบริหารจัดการให้ตนเองพ้นจากสภาพวะความเสียงเหล่านั้นได้ กลุ่มคนผู้อยู่อาศัยในเมืองหลากหลายกลุ่มตกอยู่ในสภาวะของ กลุ่มคนที่เปราะบาง เช่น คนยากจน คนที่ไร้ซึ่งทรัพยากรสำหรับการจัดการความเสี่ยงของการเป็นเมือง รวมไปจนถึง กลุ่มคนเมือง และคนรวยที่ตกอยู่ในสถานการณ์ความเสี่ยงมากจนไม่สามารถจัดการได้ เป็นต้น สำหรับจังหวัดอุบลราชธานี ความเปราะบางของเมืองและกลุ่มคนในเมือง ดูจะรุนแรงมากขึ้นในสถานการณ์ที่ภูมิอากาศโลกเปลี่ยนแปลงอย่างขนาดใหญ่ (Climate Change) ปรากฏการณ์เอลนีโญ ลานีญา ล้วนส่งให้ให้เมืองอุบลราชธานีต้องเผชิญปัญหาและความเสี่ยงที่การพัฒนาเมืองก่อให้เกิดขึ้นอย่างรุนแรงทุกปี เช่น พื้นที่ของภัยพิบัติน้ำท่วมในเขตเมืองขยายขอบเขตออกไปสู่พื้นที่ที่ไม่เคยประสบปัญหามาก่อน เช่น ตำบลไร่น้อย ตำบลเมือง ตำบลแจระแม ฯลฯ ซึ่งเดิมเป็นเขตกึ่งเมืองกึ่งชนบท จนถึง ชนบท ต้องประสบปัญหาภัยน้ำท่วมอย่างที่ไม่เคยประสบมาก่อน หรือ ในพื้นที่เมืองเองก็ต้องเผชิญกับปัญหาน้ำท่วมที่มีระยะเวลานานยิ่งขึ้น อันเนื่องจากการขาดซึ่งพื้นที่รับน้ำ การเปลี่ยนทิศทางการไหลของน้ำ การกัดเซาะตลิ่งของริมน้ำมูล ทำให้รูปแบบการท่วมของน้ำเปลี่ยนแปลงไป สภาวะอากาศที่โลกร้อนขึ้นในทุกปี ปัญหาภัยแล้ว การขาดแคลนน้ำสำหรับการผลิตและการบริโภค เกิดขึ้นถี่ขึ้น ผนวกกับการพัฒนาเมืองที่ขาดการวางแผนอย่างมีประสิทธิภาพ ก็ยังส่งผลให้สภาพความเลวร้ายของมลพิษและมลภาวะรุนแรงขึ้น ปัญหาน้ำเสียขยายพื้นที่มากขึ้น ปัญหามลภาวะในเมือง อากาศเป็นพิษเพิ่มมากขึ้น และมีแนวโน้มว่าในอนาคตภัยพิบัติทางธรรมชาติ ปัญหาของเมืองอันเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะมีความรุนแรงเพิ่มสูงขึ้น การส่งเสริมการรับมือของเมืองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (Urban Resilience to Climate Change) จึงเป็นการเคลื่อนไหวที่ได้รับความสนใจจากนักพัฒนา นักเคลื่อนไหว และนักนโยบายในปัจจัย เพราะเป็นแนวทางในการเตรียมความพร้อมของเมืองและผู้คนในเมืองต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ซึ่งเป็นการเคลื่อนไหวเพื่อเป็นการค้นหาความเปราะบางของเมือง กลุ่มคนที่มีความเปราะบางในเมือง และสรรหาวิธีการไม่ว่าจะทางโครงสร้างพื้นฐาน สังคม เศรษฐกิจ เพื่อรับมือ สร้างความยืดหยุ่น หรือ ปรับตัวต่อความเสี่ยงทีจะเกิดขึ้น ดังเช่น การเคลื่อนไหวของผู้คนในจังหวัดหาดใหญ่ต่อการส่งเสริมการรับมือของเมืองต่อปัญหาน้ำท่วม และการตั้งรับของเมืองต่อปัญหาหมอกควันของจังหวัดเชียงราย เป็นต้น ดังนั้น การนำความรู้และเครื่องมือทางวิชาการ ไม่ว่าจะเครื่องมือในการสำรวจความเปราะบาง เครื่องมือทางนโยบายสำหรับการแก้ปัญหา เครื่องมือการพัฒนาที่สร้างความเข้มแข็งของชุมชนและอีกหลายๆ เครื่องมือในหลายๆ ศาสตร์ที่มีอยู่ในมหาวิทยาลัยไปสู่การสร้างและการเตรียมความพร้อมของเมือง (โดยเฉพาะประเด็น พื้นที่และกลุ่มคนที่เปราะบาง) ต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ จะทำให้เมืองของจังหวัดอุบลราชธานีมีขีดความสามารถที่จะปรับตัว มีความพร้อมและสามารถลดทอนผลกระทบในรูปแบบต่างๆ ที่มีสาเหตุอันเนื่องจากทั้งการพัฒนาเมืองและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และที่สำคัญการเตรียมพร้อมที่มีประสิทธิภาพยังสามารถเป็นต้นแบบของความร่วมมือระหว่างสถาบันวิชา กับภาคส่วนอื่นๆ ในจังหวัดอุบลราชธานีในการมีส่วนร่วมในการพัฒนาอีกด้วย