จากการลงพื้นที่ในงานวิจัยเรื่องการศึกษาความเป็นไปได้ของรูปแบบและวิธีการ การจำนำปลาร้า โดยชุมชนมีส่วนร่วมของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนปลาร้าแม่น้ำโขง บ้านยักษ์คุ หมู่ที่ 5 ตำบลชานุมาน อำเภอชานุมาน จังหวัดอำนาจเจริญ พบปัญหาต้นทุนการผลิตที่สูงของวัตถุดิบ วัสดุและค่าจ้างแรงงานผลิต โดยเฉพาะราคาไหและค่าจ้างแรงงานที่สูง ทั้งนี้ทางกลุ่มวิสาหกิจต้องสำรอง (Stock) ไห เกลือ รำข้าว เพื่อใช้ในการผลิตปลาร้าจำนวนมากเพื่อให้เพียงพอในการขายในแต่ละปี ตามแนวทางการดำเนินธุรกิจหากยึดหลัก “ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ” จะเป็นการคำนึงถึงความสมดุลพอดี และความพอประมาณอย่างมีเหตุผลเพื่อวางแผนและพัฒนาธุรกิจได้อย่างรอบครอบ และลักษณะหนึ่งตามแนวทางของเศรษฐกิจพอเพียงคือการมีภูมิคุ้มกัน เนื่องจากการมีภูมิคุ้มกันที่ดีจะช่วยให้ธุรกิจมีการเตรียมตัวให้พร้อมรับผลกระทบ และการเปลี่ยนแปลงด้านต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นของภาวการณ์ทางเศรษฐกิจตามกระแสต่างๆ ที่ไม่อาจคาดเดาล่วงหน้าได้หรือถ้าหากได้รับผลกระทบจะสามารถปรับตัวและฟื้นตัวได้ในเวลาอันรวดเร็ว ในการที่จะมีภูมิคุ้มกันที่ดีได้นั้นจำเป็นต้องมาจากการพึ่งตัวเองให้ได้เป็นส่วนใหญ่ หมายถึง ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่เองหรือหาได้ง่ายในท้องถิ่นมากที่สุด ใช้เทคโนโลยีเหมาะสมที่สามารถจัดการหรือควบคุมได้ หรือมีทุนที่เป็นทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ทุนทางกายภาพที่มนุษย์เป็นผู้สร้างขึ้นไม่ว่าจะเป็นเงินทุนเครื่องมือเครื่องใช้ ตลอดจนเทคโนโลยีในการผลิต และภาวการณ์ทางการตลาดที่สามารถจัดการได้โดยไม่ยากจนเกินไป ซึ่งหากสามารถพึ่งตนเองได้มากเท่าไหร่ ภูมิคุ้มกันก็จะมีสูงมากขึ้น ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นและมีความรุนแรงมากน้อยเพียงใดก็สามารถจัดการได้ เพราะปัญหาส่วนใหญ่ทุกประเภทอยู่ในขอบเขตความสามารถที่จะจัดการได้เอง ดังนั้นการบริหารกิจการหากต้องการพึ่งตัวเองได้นั้น เจ้าของกิจการหรือผู้ประกอบการจำเป็นต้องเป็นผู้ที่มีความรู้ด้านการบริหารจัดการธุรกิจ ในทุกด้านอย่างเหมาะสม เช่น การใช้ข้อมูลบัญชีเพื่อการวิเคราะห์ต้นทุน การตรวจสุขภาพทางการเงินของกิจการ การวางแผนใช้จ่ายเงิน การวางแผนเพื่อเพิ่มยอดขายและขยายตลาด ด้วยวิธีการนำเสนอสินค้าและบริการรูปแบบใหม่และที่สำคัญคือการวิเคราะห์ต้นทุนที่แท้จริงของสินค้า ดังนั้นหากกลุ่มวิสาหกิจชุมชน อำเภอชานุมาน จังหวัดอำนาจเจริญ ซึ่งมีหลากหลายกลุ่มผลิตภัณฑ์หากได้รับความรู้เรื่องเทคนิคการลดต้นทุนถือเป็นการเตรียมการล่วงหน้าของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนและ SMEs เพราะต้นทุนที่เพิ่มขึ้นย่อมหมายถึง กำไรลดลง แต่ถ้ากิจการสามารถลดต้นทุนลงได้โดยเฉพาะต้นทุนการผลิต นั่นถือเป็นช่องทางหนึ่งของการเพิ่มกำไร และเป็นวิธีการที่ช่วยพัฒนาศักยภาพ เพิ่มความสามารถในการแข่งขันในธุรกิจได้อย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นทางรอดหนึ่งของธุรกิจในยุคปัจจุบันที่มีการเปลี่ยนแปลงและผันผวนอย่างมากทั้งปัจจัยภายในและภายนอกองค์กร