จากการลงพื้นที่เพื่อสำรวจความต้องการหัวข้อที่สนใจจะเข้าร่วมโครงการบริการวิชาการ ของวิสาหกิจชุมชน ในตำบลท่าลาด อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี ทั้ง 25 หมู่บ้าน พบว่า ต้องการได้รับความรู้เรื่อง การจัดการธุรกิจสมัยใหม่ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับธุรกิจชุมชน ดังเอกสารแนบ 1 ดังนั้น เพื่อเป็นการจัดบริการวิชาการที่ตรงตามความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย อีกทั้งสอดคล้องกับ? ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ?ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ซึ่งเป็นแนวทางการดำเนินชีวิต โดยคำนึงถึงความสมดุลพอดี และความพอประมาณอย่างมีเหตุผลเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนไทยให้อยู่ดีมีสุข จุดเน้นของเศรษฐกิจพอเพียงจะอยู่ที่การมีภูมิคุ้มกัน เนื่องจากการมีภูมิคุ้มกันที่ดีจะช่วยทำให้กิจการสามารถดำรงอยู่ได้ในลักษณะไม่เสี่ยงมากจนเกินไปทำให้ไม่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นที่ไม่อาจคาดเดาล่วงหน้าได้หรือถ้าหากได้รับผลกระทบกะสามารถฟื้นตัวได้ในเวลารวดเร็วพอสมควร โดยที่การจะมีภูมิคุ้มกันที่ได้นั้นจำเป็นต้องมาจากการพึ่งตัวเองให้ได้เป็นส่วนใหญ่ หมายถึงใช้ทรัพยากรที่มีอยู่เองหรือหาได้ง่ายในท้องถิ่นมากที่สุด ใช้เทคโนโลยีเหมาะสมที่สามารถจัดการหรือควบคุมได้ หรือมีทุนที่เป็นทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ทุนทางกายภาพที่มนุษย์เป็นผู้สร้างขึ้นไม่ว่าจะเป็นเงินทุนเครื่องมือเครื่องใช้ ตลอดจนเทคโนโลยีในการผลิต ตลอดจนภาวการณ์ตลาดที่สามารถจัดการได้โดยไม่ยากจนเกินไป และถ้าสามารถที่จะพึ่งตนเองได้มากเท่าไหร่ ภูมิคุ้มกันก็จะมีสูงมากขึ้นไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นและมีความรุนแรงมากน้อยเพียงใดก็สามารถจัดการได้ เพราะปัญหาส่วนใหญ่ทุกประเภทอยู่ในขอบเขตความสามารถที่จะจัดการได้เอง แต่การจะพึ่งตัวเองนั้นจำเป็นต้องเป็นผู้ที่มี ความพอประมาณ ความหมายของความพอประมาณก็คือทำทุกอย่างเท่าที่จะสามารถจัดการเองได้ไม่เกินกำลังความสามารถหรือโลภมาก จากบทความเรื่อง "เศรษฐกิจโต...แล้วมีใครได้อยู่ได้กิน" กล่าวถึง ความจริงที่ว่าคนส่วนใหญ่ของประเทศยังคงยากจน หรือมีชีวิตความเป็นอยู่เพียงในระดับพอยังชีพ (subsistence level) ช่องว่างทางรายได้และฐานะและขีดความสามารถทางเศรษฐกิจห่างกันมากขึ้น ทรัพยากรธรรมชาติร่อยหรอ และมีปัญหาสิ่งแวดล้อมและภัยธรรมชาติหนักขึ้นทุกปี ซึ่งสร้างความทุกข์ยากลำบาก และต้นทุนค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นของการทำมาหากินทางเศรษฐกิจ นอกจากนั้นเศรษฐกิจไทยก็ยังพึ่งตนเองไม่ได้ ยังต้องพึ่งต่างประเทศ ทั้งทางด้านเทคโนโลยีและอื่นๆ สินค้าที่คนไทยผลิตได้ ก็เผชิญกับการแข่งขันสูง ตลอดจนผลิตภาพและประสิทธิภาพของการใช้ปัจจัยการผลิตก็ไม่ดี แรงงานไทยส่วนใหญ่ก็ยังเป็นเพียงแรงงานไร้ฝีมือที่ดูเหนื่อยล้าลงมาก เพราะรายได้ค่าจ้างก็ยังต่ำ ทรัพยากรมนุษย์ไทย ที่น่าจะเป็นกำลังคนหรือสินทรัพย์อันล้ำค่าของประเทศ (โดยเฉพาะในยุคปัจจุบันที่จะต้องหากินจากทรัพยากรประเภทความรู้ และสติปัญญาของมนุษย์) ธุรกิจชุมชนเป็นสถาบันทางธุรกิจพื้นฐานของระบบเศรษฐกิจไทย ที่ผ่านมามีระบบการบริหารจัดการค่อนข้างขาดระบบ การประกอบการอาศัยการเรียนรู้แบบลองผิดลองถูก ทำให้ไม่สามารถพัฒนาให้เกิดประสิทธิภาพในระยะยาวได้ ดังนั้นการแก้ไขปัญหาดังกล่าวในระยะยาว จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องส่งเสริมให้ผู้ประกอบการรายย่อยโดยเฉพาะธุรกิจชุมชนได้เล็งเห็นถึงความสำคัญของการเปลี่ยนแปลงสภาวะแวดล้อมทางธุรกิจ และรู้จักการวางแผนในการดำเนินธุรกิจเพื่อให้สามารถปรับตัวให้สอดคล้องกับสภาวะแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงของโลกในยุคปัจจุบันได้ โดยอบรมให้ความรู้เกี่ยวกับการบูรณาการความรู้เรื่องการจัดการธุรกิจสมัยใหม่ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับธุรกิจชุมชน ซึ่งจะทำให้ธุรกิจของชุมชนสามารถเติบโตได้อย่างยั่งยืน