ศิลปะการละครเป็นการถ่ายทอดจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมปัจจุบันเป็นกระบวนการที่สามารถนำไปใช้ในการพัฒนาเยาวชน อันสังเกตจากงานศึกษาต่างๆ ได้ชี้ให้เห็นว่า กระบวนการศิลปะการละครสามารถทำให้เด็กและเยาวชนเกิดความคิดสร้างสรรค์และจินตนาการในลักษณะการเชื่อมโยงเรื่องราวและปรากฏการณ์ต่างๆ ทำให้ผู้เรียนรู้เกิดการคิดวิเคราะห์ ด้วยกระบวนการมีลักษณะการสร้างการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์จำลอง ที่เอื้อให้เกิดการสร้างความเข้าใจในความสัมพันธ์ต่างๆ ของตัวละครและเหตุการณ์ในประสบการณ์จำลอง การเรียนรู้ในลักษณะนี้เองที่ผู้เรียนรู้ สามารถประกอบสร้าง (construct) ความรู้และทัศนคติขึ้น นอกจากนี้ ยังสามารถสร้างเสริมพัฒนาการทางกาย ผ่านกิจกรรมการเคลื่อนไหว อันเชื่อมโยงไปสู่พัฒนาการทางการสื่อสาร ทั้งภาษากาย ภาษาพูด รวมถึงภาษาเขียน ประสบการณ์ที่เยาวชนได้รับจากการเข้าร่วมกิจกรรมด้านศิลปะการละคร ซึ่งประกอบด้วยกิจกรรมการสร้างสมาธิ การฝึกฝนการหายใจ การพัฒนาทักษะด้านประสาทสัมผัส การฝึกการสังเกต การพัฒนาทักษะทางร่างกายผ่ายกิจกรรมการเคลื่อนไหว ฯลฯ เป็นการ การทำความเข้าใจผู้อื่นผ่านการเรียนรู้ตัวละคร การควบคุมอารมณ์ การพัฒนาการคิดวิเคราะห์วิจารณ์ ล้วนเป็นกิจกรรมที่กระตุ้นให้เกิดการพัฒนาศักยภาพของสมอง เกิดขึ้นได้จากการเรียนรู้ผ่านอารมณ์ นอกจากนี้ยังเป็นกิจกรรมที่สร้างความสนุกสนานให้กับผู้เข้าร่วม บนพื้นฐานแนวคิด ?เรียนรู้ผ่านการเล่น? จังหวัดอุบลราชธานี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี เป็นสถานศึกษาส่วนภูมิภาค ที่มีศักยภาพทั้งในด้านของการเรียนการสอน บุคลากรและนักศึกษา อีกทั้งมหาวิทยาลัยยังตั้งอยู่ในภูมิภาคที่โดดเด่นในศิลปวัฒนธรรม ประเภทการแสดงแขนงต่างๆ ด้วยปัจจัยที่เอื้อหากได้รับการส่งเสริมและสนับสนุนในการจัดการอบรมสื่อสารผ่านกระบวนการศิลปะการแสดง จะสามารถสื่อสารเรื่องราวของของชุมชน สามารถทำให้คนในชุมชน เห็นบทบาทของเยาวชนในทางที่สร้างสรรค์ ดังนั้น จึงอาจกล่าวได้ว่า ละครเป็น ?พื้นที่? (space) ที่เยาวชนจะสามารถนำเสนอ ?อัตลักษณ์? (identity) ชุดใหม่ ในอีกมิติหนึ่ง