เนื่องจากการพัฒนาด้านการแพทย์และการสาธารณสุข ทำให้อัตราการตายลดลง ผู้สูงอายุมีชีวิตยืนยาวขึ้น แต่ผู้สูงอายุมักมีผลกระทบต่อสุขภาพ เนื่องจากความเสื่อมถอยของร่างกายตามวัย รวมทั้งผลของโรคเรื้อรังที่พบบ่อยได้แก่ ความดันโลหิตสูง เบาหวาน โรคหัวใจและหลอดเลือด การเป็นโรคตามัว และหูเสื่อมจะเพิ่มขึ้นตามอายุที่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ยังมีปัญหาอุบัติเหตุซึ่งนำไปสู่ภาวะความถดถอยของร่างกาย เกิดภาวะพึ่งพา ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้หรือช่วเหลือตัวเองได้น้อย หรืออาจมีอาการสมองเสื่อม ทำให้ต้องอาศัยพึ่งพา เกิดภาวะทุพพลภาพ เป็นภาระแก่ผู้ดูแล สิ่งเหล่านี้ทำให้การดำรงของผู้สูงอายุอยู่อย่างไม่มีความสุข นอกจากนี้ประชากรกลุ่มสูงอายุอาจมีปัญหาสุขภาพจิตเพิ่มขึ้น เนื่องจาก ภาวะทางเศรฐกิจของครอบครัวทำให้ผู้สูงอายุถูกทอดทิ้งในช่วงเวลาทำงานของผู้ดูแล และมีความเสี่ยงต่อความผิดปกติทางจิต วิทยาลัยแพทยศาสตร์และการสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ได้เล็งเห็นความสำคัญของการสร้างเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ ป่วยเป็นโรคเรื้อรัง ขาดผู้ดูแล ถูกละเลย และไม่สามารถมาเข้าร่วมกิจกรรมสร้างเสริมสุขภาพต่างๆในชุมชน ซึ่งจำนวนผู้สูงอายุในเขตตำบลเมืองศรีไคจากข้อมูลอนามัยตำบลเมืองศรีไคปี 2553 พบว่ามีจำนวนผู้สูงอายุทั้งสิ้น 644 ราย พบผู้สูงอายุป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง 254 ราย โรคเบาหวาน 175 ราย และผู้สูงอายุที่ไม่สามารถช่วยตนเองได้หรือผู้ด้อยโอกาสทางสังคมจำนวน 24 ราย จึงเห็นสมควรให้มีการจัดอาสาสมัครนักศึกษาวิทยาลัยแพทย์ฯ เป็นผู้ดูแลผู้สูงอายุที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ เพื่อดูแลติดตามเยี่ยมที่บ้าน ให้ความรู้ในการพัฒนาพฤติกรรมด้านสุขภาพตนเอง ซึ่งจะทำให้ทราบถึงการบริการสุขภาพ แบบองค์รวม ที่ผู้สูงอายุกลุ่มด้อยโอกาสควรได้รับบริการ และยังเป็นการสนับสนุน ส่งเสริมให้มีบริการสุขภาพทั้งภาย จิต และสังคม สำหรับผู้สูงอายุ ทั้งในด้านการส่งเสริมสุขภาพ การป้องกัน การวินิจฉัยโรค ในระยะเริ่มแรก รวมทั้งการรักษา และฟื้นฟูสมรรถภาพ เป็นการดูแลคุณภาพชีวิตที่ยั่งยืน ตรงกับความต้องการของชุมชน