เนื่องจากภาวะเศรษฐกิจปี 2551-2552 ทำให้ธุรกิจจำนวนมากต้องเผชิญกับปัญหาทางการเงิน และต้องเลิกกิจการไป บางธุรกิจต้องลดปริมาณกิจกรรมลง อาทิเช่น ลดการขายหรือการบริการลงลดการผลิตสินค้าบางประเภทลง ในช่วงดังกล่าว บางธุรกิจจำเป็นต้องให้ลูกจ้างออกจากงานก่อนเวลา (Early Retires) บางธุรกิจประสบปัญหาการทำงานโดยให้ลูกจ้างและพนักงานรับภาระงานมากขึ้น โดยไม่รับคนงานใหม่เพิ่ม บัณฑิตจบใหม่ต้องว่างงาน ลูกจ้างพนักงานจำนวนมากตกงาน รัฐบาลจึงเร่งแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจดังกล่าว โดยมีนโยบายส่งเสริมและพัฒนาวิสาหกิจชุมชนขึ้นมา ซึ่งถือเป็นโครงการทางเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ รัฐบาลต้องการให้มีแหล่งการจ้างงานและการกระจายรายได้ จึงมุ่งเน้นสร้างวิสาหกิจชุมชนและผู้ประกอบการใหม่เพื่อช่วยพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศโดยด่วน กล่าวคือสร้างวิสาหกิจชุมชนที่มีความพร้อม และมีความต้องการอันแน่วแน่ที่จะสร้างธุรกิจที่เป็นของตนเองขึ้น เพราะมีความถนัดและประสบการณ์ มีความกล้าที่จะเสี่ยงต่ออุปสรรค์และการท้าทาย ดังนั้นวิสาหกิจชุมชนต้องมีความรอบรู้ในทุกด้านของตนเอง และรอบรู้ธุรกิจคู่แข่งขันด้วย ส่วนความรอบรู้ในตนเองคือ มีความเข้าใจและสรรหาข้อมูลตนเองว่าเป็นอย่างไรตลอดเวลา ซึ่งปัจจัยที่ควรศึกษาและนำมาพัฒนาธุรกิจตนเองนอกจากจะสามารถวิเคราะห์ต้นทุนได้แล้วนั้น จะต้องสามารถวางแผนงบประมาณต่าง ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ไม่ว่าจะเป็น งบประมาณขาย งบประมาณผลิต งบประมาณวัตถุดิบ และสิ่งสำคัญที่สุด คือ งบประมาณกำไรขาดทุน ซึ่งจะทำให้แต่ละกลุ่มสามารถคาดการณ์ผลประกอบการที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ทำให้เกิดทักษะการวางแผนที่ก่อให้เกิดกำไรได้อย่างยั่งยืน จากที่ได้ให้บริการวิชาการแก่วิสาหกิจชุมชนในโครงการสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้กับชุมชนเพื่อการวิเคราะห์จุดคุ้มทุน ในปีงบประมาณ 2555 พบว่า วิสาหกิจชุมชนแต่ละชุมชน ยังขาดทักษะการจัดทำงบประมาณ ไม่สามารถพยากรณ์กำไรที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้ ทำให้ไม่สามารถวางแผนการดำเนินงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน ดังนั้น จากความต้องการดังกล่าว จึงทำให้คณะกรรมการโครงการเล็งเห็นถึงปัญหาที่วิสาหกิจชุมชนประสบ จึงได้กำหนดโครงการนี้ขึ้น เพื่อพัฒนาศักยภาพของวิสาหกิจชุมชนในการวางแผนการดำเนินงานอย่างมีระบบ สามารถวางกลยุทธ์ในการต่อสู้กับคู่แข่งขัน และมีความมั่นใจในการประกอบการ ตลอดจนใช้เป็นข้อมูลสำหรับการวางแผนและตัดสินใจ และเพื่อเป็นการสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้กับชุมชนร่วมกับคณะบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งจะทำให้แก้ปัญหาในการดำเนินงานให้เกิดความยั่งยืนต่อไปในอนาคต เพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนได้อย่างมั่นคง